آسم بزرگسالان

آسم یک اختلال در ریه و مجاری تنفسی است که علائم متناوب ایجاد می کند.

این علائم عبارتند از:

• تورم یا التهاب، به ویژه در پوشش های راه هوایی
• تولید مقادیر زیادی مخاط که غلیظ تر از حد معمول است
• باریک شدن به دلیل انقباضات عضلانی اطراف راه های هوایی

علائم آسم

علائم آسم بزرگسالان عبارتند از:

• احساس تنگی نفس
• سرفه های مکرر به خصوص در شب
• خس خس (صدای سوت در حین تنفس)
• دشواری در تنفس
• تنگی قفسه سینه

آسم بزرگسالان چیست؟

هنگامی که یک پزشک تشخیص آسم را در افراد مسن تر از 20 سال می دهد، به عنوان آسم شروع بزرگسالان شناخته می شود.

در میان افرادی که ممکن است احتمال بیشتری برای ابتلا به آسم بزرگسالان داشته باشند عبارتند از:

• بانوانی که تغییرات هورمونی دارند، مانند آنهایی که باردار هستند یا در حال تجربه یائسگی هستند.
• زنانی که پس از یائسگی به مدت 10 سال یا بیشتر استروژن مصرف می کنند.
• افرادی که به تازگی به ویروس ها یا بیماری های خاصی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا مبتلا شده اند.
• افراد مبتلا به آلرژی به خصوص به گربه ها.
• افراد مبتلا به GERD، نوعی سوزش سر دل مزمن همراه با ریفلاکس.
• افرادی که در معرض محرک های محیطی مانند دود تنباکو، کپک، گرد و غبار، تخت های پر یا عطر قرار دارند.

محرک هایی که علائم آسم را ایجاد می کنند، “محرک های آسم” نامیده می شوند.

آسم ناشی از محرک های محل کار “آسم شغلی” نامیده می شود.

علائم آسم

تنگی نفس

تنگی نفس دلایل زیادی دارد که بر مجاری تنفسی و ریه ها یا قلب یا عروق خونی تأثیر می گذارد.

یک فرد بالغ متوسط 70 کیلوگرمی در حالت استراحت با سرعت متوسط ​​14 نفس در دقیقه نفس می کشد.

تنفس بیش از حد سریع به عنوان هایپرونتیلاسیون شناخته می شود.

علل تنگی نفس عبارتند از:

• آسم
• برونشیت
• پنومونی
• پنوموتوراکس
• کم خونی
• سرطان ریه، بیماری بینابینی ریه، بیماری مزمن انسدادی ریه COPD، آمبولی ریه، فیبروز ریوی، فشار خون شریان ریوی
• آسیب استنشاقی
• اضطراب
• ارتفاع زیاد با سطوح اکسیژن پایین
• نارسایی احتقانی قلب
• آریتمی
• واکنش آلرژیک
• آنافیلاکسی
• ساب گلوت
• چاقی
• سل
• اپی گلوتیت
• آمفیزم
• پلوریت
• کروپ
• پلی میوزیت
• سندرم گیلن باره
• سارکوئیدوز
• شکستگی دنده
• مسمومیت با مونوکسید کربن
• ورزش هوازی

تفاوت بین آسم دوران کودکی و آسم بزرگسالی

در آسم اطفال، ریه ها و راه های هوایی که نفس را به ریه ها می رسانند، در صورت قرار گرفتن در معرض محرک هایی مانند ویروس سرماخوردگی یا گرده های گیاهی به راحتی ملتهب می شوند.

آسم در کودکان با علائم آزاردهنده ای همراه است و ورزش، بازی، خواب و رفتن به مدرسه را برای کودک دشوار می کند.

آسم کودکان از نظر بیماری تفاوتی با آسم بزرگسالان ندارد، اما چالش های کودکان به قدری متفاوت و گاه منحصر به فرد است که آسم رتبه اول را در بین علل مراجعه کودکان به اورژانس، بستری شدن در بیمارستان و غیبت از مدرسه دارد.

بزرگسالان پس از میانسالی به دلیل تغییر در ماهیچه ها و سفت شدن دیواره قفسه سینه، معمولاً حجم بازدم اجباری کمتری دارند (حجم هوایی که می توانید در یک ثانیه وارد کنید و به اجبار بازدم کنید).

این کاهش عملکرد ریه ممکن است باعث شود که پزشکان تشخیص آسم بزرگسالان را از دست بدهند.

تشخیص آسم بزرگسالان

پزشک آسم شما ممکن است آسم بزرگسالان را با موارد زیر تشخیص دهد:

• گرفتن تاریخچه پزشکی

پرسش در مورد علائم و گوش دادن به تنفس شما

• انجام آزمایش عملکرد ریه

با استفاده از دستگاهی به نام اسپیرومتر، برای اندازه گیری میزان هوای شما پس از اولین نفس عمیق و اینکه چقدر سریع می توانید ریه های خود را تخلیه کنید، بررسی می شود.

ممکن است قبل یا بعد از آزمایش از شما خواسته شود که یک برونش گشادکننده کوتاه اثر را استنشاق کنید (دارویی که راه های هوایی را با شل کردن عضلات سفت باز می کند و همچنین به پاکسازی مخاط از ریه ها کمک می کند).

• انجام تست چالش متاکولین

این آزمایش آسم ممکن است در صورتی انجام شود که علائم و تست اسپیرومتری شما به وضوح آسم را نشان ندهد.

در صورت استنشاق، متاکولین باعث اسپاسم راه های هوایی و باریک شدن آن در صورت وجود آسم می شود.

در طول این آزمایش، مقدار فزاینده ای از مه آئروسل متاکولین را قبل و بعد از اسپیرومتری استنشاق می کنید.

اگر آزمایش متاکولین، مثبت در نظر گرفته شود، به این معنی است که آسم وجود دارد، اگر عملکرد ریه حداقل 20٪ کاهش یابد.

برای معکوس کردن اثرات متاکولین همیشه در پایان آزمایش یک برونکودیلاتور تجویز می شود.

• انجام رادیوگرافی قفسه سینه

اشعه ایکس تصویری از بدن است که با استفاده از دوزهای کم تابش منعکس شده بر روی فیلم خاص یا صفحه فلورسنت ایجاد می شود.

اشعه ایکس می تواند برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری ها، از برونشیت تا شکستگی استخوان، استفاده شود.

پزشک ممکن است برای دیدن ساختارهای داخل قفسه سینه، از جمله قلب، ریه ها و استخوان ها، یک معاینه اشعه ایکس از شما انجام دهد.

با مشاهده ریه‌های شما، پزشک می‌تواند ببیند که آیا بیماری دیگری غیر از آسم دارید که ممکن است علت علائم شما باشد یا خیر.

اگرچه ممکن است علائمی در عکس اشعه ایکس وجود داشته باشد که نشان دهنده آسم باشد؛ فرد مبتلا به آسم اغلب عکس قفسه سینه معمولی را انجام می دهد.

چه کسانی آسم می گیرند؟

هر فردی در هر سنی ممکن است به آسم مبتلا شود.

در میان افرادی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به آسم هستند افرادی هستند که:

• سابقه خانوادگی آسم داشته باشید.
• داشتن سابقه آلرژی (آسم آلرژیک).
• افراد سیگاری در خانه زندگی کنند.
• در مناطق شهری زندگی کنید.

طبقه بندی آسم

آسم بر اساس فراوانی علائم و معیارهای عینی، مانند اندازه گیری اوج جریان و یا نتایج اسپیرومتری، به چهار دسته طبقه بندی می شود؛ این دسته ها عبارتند از:

• متناوب خفیف
• پایدار خفیف
• پایدار متوسط
• پایدار شدید مداوم

پزشک شما شدت و کنترل آسم شما را بر اساس تعداد دفعات بروز علائم و آزمایش‌های عملکرد ریه تعیین می‌کند.

توجه به این نکته ضروری است که علائم آسم یک فرد می تواند از یک دسته به دسته دیگر تغییر کند.

آسم متناوب خفیف

علائم کمتر از سه بار در هفته و علائم شبانه کمتر از دو بار در ماه رخ می دهد.

تست های عملکرد ریه بیش از 80 درصد مقادیر پیش بینی شده است.

پیش بینی ها اغلب بر اساس سن، جنس و قد انجام می شود.

هیچ دارویی برای کنترل طولانی مدت مورد نیاز نیست.

آسم پایدار خفیف

علائم این آسم سه تا شش بار در هفته رخ می دهد.

علائم شبانه سه تا چهار بار در ماه اتفاق می افتد.

تست های عملکرد ریه بیش از 80 درصد مقادیر پیش بینی شده است.

آسم پایدار متوسط

علائم این آسم روزانه بروز می کند.

علائم شبانه بیش از پنج بار در ماه رخ می دهد.

علائم آسم بر فعالیت تأثیر می گذارد، بیش از دو بار در هفته رخ می دهد و ممکن است برای روزها ادامه داشته باشد.

کاهش در عملکرد ریه وجود دارد، با محدوده تست عملکرد ریه 60٪ تا 80٪ مقادیر پیش بینی شده است.

آسم شدید و مداوم

علائم این آسم به طور مداوم و با آسم مکرر شبانه رخ می دهد.

فعالیت ها محدود است.

عملکرد ریه به کمتر از 60 درصد مقادیر پیش بینی شده کاهش می یابد.

درمان آسم

آسم قابل کنترل است، اما هیچ درمانی برای آسم وجود ندارد.

با این حال، اهداف خاصی در درمان آسم وجود دارد.

اگر قادر به دستیابی به همه این اهداف نیستید، به این معنی است که آسم شما تحت کنترل نیست.

برای کمک به آسم باید با پزشک خود تماس بگیرید.

اهداف درمان شامل موارد زیر است:

• یک زندگی فعال و عادی داشته باشید.
• از علائم مزمن و دردسرساز جلوگیری کنید.
• هر روز در محل کار یا مدرسه شرکت کنید.
• فعالیت های روزانه را بدون مشکل انجام دهید.
• مراجعه فوری به پزشک، اورژانس یا بیمارستان را متوقف کنید.
• از داروها برای کنترل آسم با عوارض جانبی کم یا بدون عوارض استفاده و تنظیم کنید.

استفاده صحیح از داروهای آسم، همانطور که پزشک شما تجویز کرده است، علاوه بر اجتناب از محرک ها و نظارت بر علائم

روزانه آسم، اساس کنترل خوب آسم است؛ دو نوع اصلی از داروهای آسم وجود دارد که عبارتند از:

• داروهای ضد التهاب
• برونکودیلاتورها